Nasz związek zawodowy narodził się w czerwcu 1905 roku w Chicago w stanie Illinois jako odpowiedz na rosnąca kontrole ekonomiczna coraz większych korporacji. W tej sytuacji, tylko garść wykwalifikowanych pracowników mogła liczyć na ochronę związków, gdy większość była niepewna przyszłości, mająca krótkotrwale i niskopłatne zatrudnienie i nie miała głosu.
Dziś w UK, tylko jedna czwarta pracowników – około sześć milionów – należy do związków zawodowych. W to wliczają się mężczyźni i kobiety, młodzi i starzy, imigranci, mniejszości, niewykwalifikowani i pracownicy sektora usług; w teorii wszyscy pracownicy. Ale diabeł tkwi w szczegółach.
Cztery miliony z nich to pracownicy sektora publicznego. Przeważająca większość zatrudniona jest na wyspecjalizowanych, administracyjnych lub profesjonalnych rolach. Pracują oni dla rządu i samorządów, w edukacji, obronie, służbie zdrowia, energii i transporcie. Większość skończyła studia i znajduje się w przedziale średnich zarobków. Są to osoby cieszące się stałym zatrudnieniem z progresja wynagrodzenia, systemem emerytalnym, płatnym chorobowym, ponadprzeciętnymi urlopami i warunkami zwolnienia (choć te są aktualnie obiektem ataków). Faktem jest, że dziś najczęściej tymi osobami są kobiety niż mężczyźni i częściej są to osoby należące do mniejszości etnicznych niż osoby białe. Jednak bardzo rzadko są to osoby młode lub pochodzące z rodzin niedawnych imigrantów.
Wśród milionów osób zatrudnionych w sektorze prywatnym w UK, tylko niewielka liczba pracowników jest uzwiązkowiona. W tej grupie płaca minimalna lub mniej, jest normą i około 5 milionów pracowników nie jest w stanie wyżywić swoich rodzin. Będąc w większości niewykwalifikowani i łatwi do zastąpienia, często na kontraktach krótkoterminowych lub umowach śmieciowych, niepewność jutra króluje. Zatrudnieni jako podwykonawcy i pracujący na różnych etatach w przeróżnych godzinach każdego tygodnia, miliony z nas musi pracować więcej niż jeden etat, aby wiązać koniec z końcem. Wynajmujemy pokoje od prywatnych właścicieli w domach które kiedyś były własnością komunalną z przystępnym czynszem. Dzielimy pomieszczenia z innymi rodzinami i nie możemy liczyć na więcej niż miesiąc wypowiedzenia zanim zostaniemy wyrzuceni na bruk. Pobieramy zasiłki, aby wesprzeć marną pensję – jeśli jesteśmy tu legalnie – gdy nasi szefowie zarabiają miliony. ‘Stylem zarzadzania’ as tutaj groźby, agresja i zastraszanie a wyzwiska i molestowanie seksualne przez klientele i menadżerów jest na porządku dziennym. Czasem zdarza się ze nie dostajemy zapłaty i zostajemy wyrzuceni bez żadnych praw. Innymi słowy, mniejszość ma związki zawodowe, dobre warunki i potencjał do walki (czy tego chcą czy nie). Reszta z nas nie ma nic. Z tych powodów uważamy, że znajdujemy się w takiej samej sytuacji, w której Industrial Workers of the World narodził się 24go czerwca 1905 roku w Chicago.
W 1905 roku tylko 5% pracowników w USA było uzwiązkowionych. Jeżeli byleś wykwalifikowanym białym mężczyzną prawdopodobnie byleś członkiem związku zawodowego. Praktyka reprezentowania tylko mężczyzn zatrudnionych w konkretnych sektorach, związki dbające tylko o ‘swoich’ i pozostawienie reszty na pastwę szefów była standardową praktyką. Związki te były zrzeszone w konserwatywnym, elitarnym, prokapitalistycznym ‘American Federation of Labour’. Kobiety, imigranci jak i wielu niewykwalifikowanych robotników nie były mile widziane. Niewielka liczba czarnych pracowników, którzy byli w związkach była prawnie odseparowana od reszty.
Tak było do 1905 roku kiedy radykalne Western Federation of Miners zebrało 300 socjalistów, anarchistów i innych radykalnych działaczy związkowych w Chicago na, co później będzie nazwane, pierwszą konwencję związku zawodowego Industrial Workers of the World.
Chronologia IWW
· 1904 – 1911 – Od powstania do strajku w American Locomotive.
· 1912 – 1915 – Od magonistow do zabójstwa Joe Hill.
· 1916 – 1920 – Od masakry w Everett do nalotów Palmera.
· 1921 – 1931 – Od Red Trade Union International do strajku w Boulder Dam.
· 1932 – 1944 – Od Grey’s Harbor do U.S. Vanadium.
· 1945 – 1971 – Ciężkie lata dla IWW.
· 1972 – 1977 – Odrodzenie i ożywienie.
· 1978 – 1983 – Od stworzenia IOC and its Rank & File Opposition.
· 1984 – 1990 – Od People’s Warehouse do Redwood Summer
· 1991 – 1995 – Od Redwood Summer do Stevenson College
· 1996 – 1997 – Od Borders Books do Neptune Jade.
· 1998 – 1999 – Od Applebees do Tosco.
Chronologia oczywiście będzie uaktualniana z biegiem czasu!
Bardziej szczegółową chronologię IWW poza Stanami Zjednoczonymi można znaleźć w książce FN Brill (1999) ‘A Brief History of the IWW Outside the United States of America’.